MUTLAKÇILIĞIN SONA ERMESİ

 

18. YY’ın son yarısında yakın dönemde soyluluk payesine erişip mülklerine daha az patriarkal daha çok ticari bir tutumla yaklaşan mülk yönetimini sıkılaştıran eski feodal haklardan yararlanan fırsat bulduğunda bunlara yenilerini de katan kesimler köylü üzerinde baskıyı artırdı.

Kapitalist tarım Fransa’da çok sınırlı kaldı.

 Bir ara feodal ödentilerin artırılması ve çitlemeye benzer hareketler köylüyü iyice çileden çıkardı ve Üçüncü zümreyi kendi içinde bir araya getirdi.

Cübbe soyluları ve kılıç soyluları da bir araya gelecekler. 

Cübbe soyluları daha fazla yargı yetkisine sahip bağımsız mahkemeleri var vs.

 Kılıç soylularının herhangi bir dayanağı yok bu nedenle de cüppe soylularını tanımak zorunda kalıyorlar.

Ancient Regime in sonlarına doğru kılıç soyluları bir atılım daha gerçekleştirecekler. 

Yüksek memurlukları ve ordudaki görevleri kendilerine saklayabilmişlerdir. 

Fakat pek çok burjuva da soyluların arasına sızabilmiştir. 

Dolayısıyla Fransız aristokrasisinin İngilizlere göre kapalı olduğu tarzından bir açıklama çok da doğru gözükmemektedir.

Bütünleşme İngiltere’de kralın etki alanı dışında ve krala karşı gerçekleşmiştir.

 Çitlemeyle topraklarını büyüten toprak beyleri kralın köylülerinin işlerine burnunu sokmasını istemediler. 

Benzer şekilde kentli zenginler de tahtın karlı iş olanaklarını seçilmiş birkaç gözdeye ayrılmasını istemediler.

 Fransa’da ise monarşi halktan gelme insanları feodal korunmaya muhtaç toprak beyleri durumuna dönüştürdü. 

Bu grup eski sistemin bir bekçisi ve krallığın yapmak istediği reformların da muhalefeti oldu.

Turgot’un bireysel mülkiyet ve serbest ticareti yaygınlaştıran uygulamaları hem kentli plebler, köylüler hem de sermaye ve endüstri çevrelerince muhalefetle karşılandı buradan yola çıkarak yazar bu noktada hala eski rejimi yıkmak isteyen çevrelerin pek etkin olmadığını göstermek için kullanmaktadır.

Kapitalizm, feodal bir maske takınmıştı. 

Varolan sistemin içinde kalarak mülkiyet haklarının korunmasını istiyorlardı.