KISA AVRUPA TARİHİ - 2

 AVRUPA TARİHİ - 2

 

 

FEODALLEŞMENİN MEKANİZMALARI

 

Avrupa’da (Fransa-Almanya-Benelux-İtalya’nın bulunduğu coğrafya)Roma imparatorluğundan dolan iktidar boşluğunu once Merovenj Hanedanı sonrasında ise Merovenj krallarının vassalı olan Karolenjler dolduruyor.

 

En çok bilinen karolenj hükümdarlarından biri Charlemagne/Şarlman (Charles I).

 

Kutsal Roma Germen İmparatorluğu’nun başlangıcı 800 olarak kabul edilir ve “Alman Milleti’nin Kutsal Roma Germen İmparatorluğu” adıyla 1800’lere kadar devam eder….

 

Bu dönemde kral, sağlığında kendi oğulları arasında toprakları bölüyor ve her bir prens bir dükalığın sahibi.

 

Baba öldükten sonra oğullar arasında kim kral olacak çekişmesi sıklıkla yaşanıyor.

 

Nitekim Şarlman’ın oğlu Louis I’de toprakları kendi oğulları arasında bölecek (Ordinatio Imperii-3 e bölüyor).

 

Fakat henüz sağlığında oğulları veraset konusunda çatışmaya başlıyor.

 

Louis I’in ölümünden sonra 843’te Verdun antlaşması ile oğulları Louis II/Louis the German; Lothar ve Charles the bald arasında topraklar paylaşılıyor.

 

( Louis the GR; Doğu Frank Kralı oluyor toprakları bugünkü Almanya; Lothar bugünkü Kuzey İtalya bölgesinden sorumlu, Charles the Bald da Batı Frank Kralı oluyor toprakları bugünkü Fransa).

 

Fakat Lothar ölüp Lothar’ın kendi mirasçısı (o da Lothar) da varissiz ölünce, onun topraklarını da Meersen Antlaşması ile Louis the GR ve Charles aralarında paylaşacaklar.

 

Batı Frank Krallığı 987’de Karolenjlerden Capet hanedanına geçecek.

 

Capetler, Batı Frank Kralı Karolenj Hanedanı’ndan Charles the Bald’ın, ülkenin kuzeyini Vikinglere karşı savunduğu için toprak verdiği bir vassal olan Robert ve torunlarının hanedanının ismi.

 

Karolenj hanedanının sonu ve Capet döneminin başlangıcında (987) Fransa’nın merkezi erki güçlü değil; Almanya’nın daha güçlü sayılır.

 

 İngiltere’nin ise Normanlar tarafından birleştirilmesi henüz gerçekleşmemiş.

 

Özetle bu dönemde, fetheden prens fethettiği toprakları güvendiği adamlara (diğer prenslere) tımar olarak veriyor.

 

Güvendiği adamlar o topraklardan vergi toplayacak; direnişleri cezalandıracak vs., gerektiğinde fetheden prensle beraber savaşacak… fetihler durduğunda kendisine tımar verilen güvenilir adam (prens) kendi bağımsızlığını ilan ediyor.

 

Doğu Frank bölgesinin idaresi, (yani Almanya) 962’de papa tarafından Saksonya Dükü olan ve diğer germenik aristokratlar (dükler) tarafından 936’da Almanya Kralı seçilen Alman prensi Büyük Otto’ya veriliyor.

 

Otto küçük prenslerin merkezi iktidarını tehdit etmesini engellemek amacıyla ruhbana bir bölge üzerinde egemenlik yetkileri verir.

 

Niye çünkü Ruhban sınıfının hanedanlar gibi mirasçısı yok.

 

Fakat bu taktik işe yaramadı er geç onlar da merkezi otoriteye kafa tutmaya başladılar Almanya’nın Fransa’ya kıyasla daha geç toparlanmasında bunun da payı vardır.

 

Ruhban, Fransa’da kendi dağınık topraklarına korumak adına güçlü bir merkezi iktidardan yana oldu bu da uzun dönemde Fransa’nın daha merkezi bir monarşi haline gelmesine yardımcı oldu.

 

Batı Franklar ise kendi içlerinde daha parçalı/bölünmüş kalıyor, dışarıdan saldıran yok o yüzden kendi aralarında kapışıyorlar.

 

Doğu Franklara kıyasla daha güvenli bir konumu var.

 

Güneyi ve Batısı denizle kuşatılmış.

 

Doğu Franklar/Kutsal Roma Germen] germenik olmayan kavimlerin (slavlar, macarlar vs.) saldırısına uğradıkça merkezi bir kralın etrafında toplanmak zorunda kalıyorlar bu yüzyıllarda.

 

Fakat zamanla işler tersine dönecek.

 

12.yy Fransa’sında çeşitli bölgesel egemenliklerin sınırsız miras bırakılabilirliği artık tamamlanmış bir olgudur (her dükalık belirli bir hanedanın mülkü haline geliyor).

 

12. yy ın sonuna doğru bir merkez etrafında (Paris merkezli, Francien Dükalığı, Capet Hanedanlığı) birleşmeye doğru bir eğilim başlarken; Almanya’da her ne kadar bir süre Süvebya herseklerinin sarayı iktidar merkezi haline gelmişse de 19.yy a kadar dağınık kalmıştır.

 

İnsani ilişkilerin ve bunlara karşılık düşen kurumların yapısındaki değişmenin en önemli motorlarından birisi nüfusun artması ya da azalmasıdır.

 

9.yy’dan itibaren Batı Frankların nüfus yoğunluğu artmaya başlar.

 

Sınırlarını da genişletemezler.

 Coğrafi olarak genişlemeye uygun bir konuma sahip değiller bu dönemde.

 

Almanya ile sınır en azından 13. yy’a kadar oturmuş gibi.

 

Doğu Franklar da zaten doğu ya doğru yayılmak istiyorlar.

 

Yeni toprakların kazanılmasında (ormanlık alanların dönüştürülmesi vs.) özellikle 11. yy’da ivme artmıştır 14. yy’a kadar devam etmiştir.

 

Fransa’daki feodal kralların fetih için tek çıkış yolu İber Yarımadası.

 

Burada Araplarla  kapışıyorlar.

 

Bir de Normanlar kuzey kıyılarına akınlar yapıyorlar.

 

11. yy’da Fatih William (Normandiya dükası) Britanya’yı fetheder.

 

Buradan sonra gözler daha uzağa dikilir [Haçlı Seferleri].

 

Haçlı savaşları açısından düşünüldüğünde nüfus fazlalığından dolayı ortaya çıkan toplumsal gerilimler itici güç oldu.

 

İnsanları harekete geçirdi.

 

Kilise de mevcut gücü yönlendirdi.

 

 Batı Avrupa’nın dışında yeni bir hedef gösterdi.

 

Genel olarak üst tabakalarda çocuk sayısı alt tabakalara göre daha hızlı azalır.

 

Fakat Hristiyan Batı’daki ilk nüfus artışının diğer nüfus artışlarında bir farkı da üst tabakaların da nüfus artışına katkısının çok olmasıdır.

 

Bu nedenle prenslerin ikinci, üçüncü oğulları Haçlı seferlerine kılıçlarla katılıyorlar ve yeni topraklara gözlerini dikmişler.

 

Daha büyük toprak sahipleri kendi egemenliklerini sürdürebilmek için daha da çok toprağa sahip olmak zorundalar.

 

Oysa küçük toprak sahipleri bir parça toprak bir de onu ekecek insan kaynağı ile yetinmeye çalışıyorlar.

 

Kapitalizmde daha fazla para burada da daha fazla toprak isteği var.

 

Çünkü o dönemde doğal ekonomi var ve servetin asıl biçimi para sahipliği değil de toprak mülkiyetidir.

 

Bu ortamda başkaları savaşırken savaşa katılmayan toprak sahibi (dük vs), diğerleri büyümeye çalışırken yalnızca sahip olduklarını koruyan, en sonunda zorunlu olarak diğerlerinden daha az toprak ve askeri güce sahip olur, daha zayıf olur ve olası bir saldırıda diğerlerine yenilme ihtimali de artar.

 

Normanların Britanya çıkarması, Fransa’daki Norman dükalığının Capetlere (Francien Dükalığı’na) kıyasla güçlenmesine neden olduğu için Capetler de tekrar kendi güçlerini artırabilmek adına Fransa’nın geri kalanında egemenlik alanlarını genişletmeye bakacaklardır.

 

 

TOPLUMUN İÇERIDE GENİŞLEMESI: YENİ ORGAN VE AYGITLARIN OLUŞUMU

 

Paranın ilkçağın sonlarına doğru kullanım alanının azalaması 11. yy’dan sonra ise yeniden bir takas aracı olarak paraya ihtiyaç duyulması söz konusu.

 

Toplumsal iş bölümündeki artış; nüfus artışı, kale kentlerin çevresinde topraklarını bırakıp gelen insanların toplanması, bu insanların ticareti canlandırması, kendi localarını oluşturmaları ve otoritelerden bazen kavga dönüş bazen paranın gücü ile ikna sonucu yeni haklar kopartmaları söz konusudur.

 

9.yy’da deniz taşımacılığı Akdeniz’in müslümanların eline geçmesi sonucu durma noktasına geliyor ya da en azından Batı Avrupa’nın içlerine malların ulaşması söz konusu değil.

 

Ulaşım tekniklerinde bir takım yenilikler meydana geliyor ve bu da ticaretin iç bölgelere kadar ilerlemesini daha uzun mesafeler katedebilmesini sağlayacaktır.

 

Ticarete dayalı kentler sadece deniz ve nehir kenarlarında değil; kıtanın iç bölgelerinde de artık kendini gösterecektir.

 

11.yy-12.yy’da İtalya ve Flandr’da burjuvaların ilk ayaklanmaları gerçekleşiyor.

 

Kentli alt tabakaların yavaş yavaş siyasi bağımsızlığa ulaşması ve siyasi önderliği ele alması (1789-Fransız İhtilali) Doğu ve Batı toplumlarının farkıdır diyor Norbert Elias.

 

FEODALİZMIN SOSYO OLUŞUMU ÜZERİNE

 

13.yy’da kesinleşmiş olan feodal sisteme göre içe ve dışa doğru genişlemiş olan bir toplum doğal sınırlarına ulaşmış, önceleri yükselmenin, toprak edinmenin ya da daha fazla toprak kazanmanın bir savaşçı için çok da zor olmadığı bir toplum bir kaç nesil içerisinde mevkilerin az çok kapalı olduğu bir toplum haline gelmiştir.

 

Feodalizmde diğerlerinden üstte olanların (himaye edenlerin) kendisine sunulan hizmetlere duyduğu bağımlılık daha altta olanların (himaye edilenlerin) bir kere bir parça toprak üzerinde tasarruf eder hale geldikten sonra himayeye duydukları bağımlılıktan daha fazladır (merkezkaç kuvvetin iç mantığı).

 

Feodal dönemde hukuk yerel ve bireyselleşmiş.

 

Kişilerin kendilerini kanun koyup onu uyguluyor.

 

Adli kurumlar yok. Süreç içerisinde hukuk ve iktidar aygıtı arasındaki zincirler toplumsal farklılaşmanın fazlalığına uygun bir şekilde uzamıştır.

 

 Bu dönemde insanların ve bölgelerin karşılıklı bağımlılıkları ya hiç yok ya da şimdiye göre oldukça az.

 

Feodal toplumdaki savaşçılar ile mülk sahipleri arasındaki ilişki günümüzde anca devletlerarası ilişki ile kıyaslanabilmektedir.

 

Tek tek kale beylerinin birbiriyle ilişkisi her ne kadar bugünkü devletlerin ilişkilerini andırsa da tek tek mülk egemenlikleri arasındaki eklemlenme, takas trafiği ve iş bölümü, 10. ve 11. yyda henüz devletlerle kıyaslanamayacak kadar azdı.

 

Tımar beyi/tımar sahibi Tımar beyi tımar sahibi karşısında her zaman dezavantajlı konumdadır.

 

Tımar beyinin tımar sahibi üzerinde zor kullanması vs söz konusu ama zaten bunu yapacak askeri gücü sağlayabilmesi için diğer tımar sahiplerine ihtiyacı olacak.

 

Dolayısıyla hepsini kontrol altında tutması imkaansız.

 

Bu dinamikler sonucu Batı Frank bölgesi 10. ve 11. yüzyıllarda gittikçe parçalanan ve küçülen egemenlik bölgelerine ayrılmıştır.

 

Bu parçalanmayla ortaya çıkan toplumsal gerilim sistemi aynı zamanda içinde merkezileşme için gerekli itici güçleri de içermektedir.

 

İleriki zamanda bu parçalanmış yapı gittikçe daha geniş bölgelerin ve insan kütlelerinin karşılıklı bağımlı hale geldiği ve sıkı biçimde örgütlenmiş birimlere dönüştüğü bir dönemin başlangıcı olur.

 

12. yyda avantajlı konumda olan bazı toprak sahipleri (toprakları ticaret ağının üzerine olan ve bu ticarete kendini eklemleyebilenleri) ortak bir hukuk ve idare sistemi oluşturarak merkezi bir aygıtın gelişmesini sağlayacaklardır.

 

 Ticaret ve para trafiğindeki artış az sayıdaki zengin ve büyük toprak sahibine yarayıp diğerlerinin durumlarının sabit kalmasına neden olacaktır.

 

Artık toprak sahibi olamayan bir takım şovalyeler de bu büyük toprak sahibine hizmet sunarlar ve onun sarayına taşınırlar.

 

Yine de bu nun gerçekleşmesi için daha birkaç yüzyıl daha beklenmesi gerekecektir.

 

Genellikle orta ve küçük ölçekli şovalyeler kendi sistemlerini sürdürmeye uzun bir süre devam ettiler.

 

Savaş, soygun, akın ve yağma doğal ekonomiyle geçinen savaşçılar için düzenli bir kazanç biçimiydi.

 

12. yy’da Fransa’da sayısız kale, çok sayıdaki irili ufaklı egemenlik bölgesi, doğal ekonomiye dayalı geniş araziler içinden işbölümünün ve insanların eklemlenmesinin artışının göstergesi olan iki tür toplum organı, iki yeni yerleşim ya da entegrasyon biçimi ortaya çıktı: Büyük feodal beylerin sarayları ve kentsel yerleşimler ve bunların birbirleriyle bir bağ içerisindeydi.

 

Fakat başlarda saraylar hala büyük ölçüde doğal ekonomiye dayalı idi.

 

Tahsilli bir ruhban sınıfını kendine çekiyor sarayın idari işleri için.

 

 Feodal beyin okuma yazması olmayabiliyor.

 

Ticaretin parlamaya başladığı dönemlerde büyük toprak beyleri henüz burjuvadan kent yurttaşından daha zengin.

 

Bu dönemde saraylar kentlere kıyasla daha önemli bir kültürel merkez.

 

Hem edebi hamiliğin hem de tarih yazıcılığının merkezleri.

 

Troubadour ve minne ozanlarını himaye ediyorlar.

 

Toprağı az olan ya da hiç olmayan şovalyelerin arasından da çıkmaktadır Minne ozanları.

 

Büyük şovalye sarayları ile küçük ve orta şovalye saraylarının arasında davranışlarda ayrışma başlamıştır diyor yazar.

 

Birinde duygular davranışlar daha incelmeye başlıyor [minne şarkıları büyük şovalye saraylarındaki davranış duyguları yansıtıyor chanson de geste dekiler de diğerlerini yansıtıyor diyor].