FRANSA’DA DEVRİM ÖNCESİ

 

 Ticaret ve endüstri sınıflarının gelişmesine cevap olarak İngiliz aristokrasisi ticarete yönelik tarıma uyarlanabildi ve bunu yapabilmek için de köylüyü elemine edebildi.

İngiliz soylusu kapitalistleşirken Fransız soylusu Paris’te saraylarda süs unsuru ya da kırsalda köylünün ürettiğinden nemalanmaya çalışıyor.

Fransa’da devrimden önce ve sonra köylünün elindeki toprak mülkiyeti sağlamlaşıyor.

16. ve 18. yy arasında iki ülkenin izlediği seyir bu kadar farklıyken sonrasında 19. ve 20. yy da tekrar birbirlerine yakınlaşabildiler mi? 

Yakınlaşabildilerse sebep nedir? 

Yazar bu sorulara cevap arayamaya çalışıyor.

Fransız soylusu erken bir tarihte İngiliz soylusundan farklı olarak daha sağlam bir hukuki statüye sahip.

Devrim sırasında köylüler neredeyse mülkiyet hakkına benzer bir hak ele geçirmişti.

Kılıç soylular altın ve gümüş fiyatlarının yükselmesiyle zaten bir gelir kaybına uğramış gözükmektedir. 

Bu zaten 14. Louis zamanında merkezi otoritenin soyluların aleyhine güçlenmesine de yardımcı olmuştur.

Bu dönemde kendi topraklarını kiralamaktan vazgeçip işlemeye karar verenler de oldu ama İngiltere’deki pamuk tarımındaki gibi bir gelişme yaşanmadı.

15-18. yy arası soyluların toprakları kentlerde ticaretle uğraşan burjuvazinin eline geçmeye başladı.

Fransa’nın sadece bazı bölgelerinde topraklar işletilmeye başlandı ama etkili değil.

Toprak edinen zengin burjuvalar ya ünvan satın aldılar ya da kraliyet bürokrasisi içinde bir mevki .

Kral da bunları zaman zaman kılıç soylularına karşı işbirliği yaparak korudu.

16. yy boyunca kral, soyluların elinden yargı görevlerinin birçoğunu aldı; topraklarından vergi ve asker toplamaya başladı.

Kral bunu sağlayabilmek için bir takım bedeller de ödemedi değil; soylulara kilise de mevkiler verdi.

 Kilise onlara göz kulak olunca kraldan yeni mezheplere karşı  kendini korumak için güvence aldı. 

Ve ordu da onlara emanet...ki bir dolu savaş var bu dönemde.